அமெரிக்கப் பயணக்குறிப்புகள்

சிறுமுயற்சியைத் தொடங்கிய இத்தனை வருடங்களில் (5வது ஆண்டு நிறைவு வரப்போகுதுங்க) பார்க்கும் எதனையும் ஒரு ப்ளாக்கராக பார்த்தே பழகி அதை பதிந்து வந்திருக்கிறேன். ஆனால் இம்முறை விடுமுறைக்கு அமெரிக்கா சென்றபோது ஒரு ப்ளாக்கராக நான் உணரவே இல்லை. இப்பொழுது அதிகமாக பதிவுகள் எழுதுவதில்லை என்பதால் இருக்கலாம். அந்த அந்த நொடியை அப்படியே அனுபவிப்பதில் மட்டுமே மனம் இருந்தது. சென்ற இடங்களெல்லாம் தம்பியும் தம்பி மனைவியும் , நாத்தனாரும் அவள் கணவரும் போட்டு வைத்தத் திட்டங்கள் என்பதால் செல்லும் இடம் அதன் விவரங்கள் என எந்தவித திட்டமிடல்களும் எனக்குள் இல்லை. வழக்கமாக நாங்களாகச் செல்லும் பயணங்களில் இருக்கும் திட்டமிடல் என்கிற பளு இல்லாத காரணத்தால் இந்தப் பயணம் இன்னும் ரசிக்கும் படி இருந்தது.

”அடுத்து இப்போ எங்கே போகிறோம்? எவ்வளவு நேரமாகும்?” என்று அவ்வப்போது விசாரித்துக் கொண்டும் வழிகளின் வரைபடத்தை ’ஐ போன்’ துணைகொண்டு பார்த்துக்கொண்டே செல்வேன். அந்த அந்த நொடியில் அது நாம் இருக்கும் இடத்தையும்,செல்லும் தொலைவையும் வரைபடத்தில் காட்டுவதைப்பார்ப்பதும் சுற்றுப்புறத்தை வேடிக்கைப் பார்ப்பதுமாக இருந்தேன். குறிப்புகள் எதுவும் கூட எழுதவில்லை. நினைவில் வருவதை இங்கே பதிகிறேன்.
-------------------
அமெரிக்கப்பயணத்தை கட்டார் ஏர்வேஸில் பதிவு செய்திருந்தோம். தில்லி விமானநிலையத்தின் ப்ரமாண்ட புதிய தோற்றத்தை முதல் முதலாகப் பார்த்தோம்.ரசித்தோம். விமானம் வரை செல்ல நகரும் நடைபாதையில் சென்றோம். புதிய வசதிகளையும் அழகையும் பார்த்து மனம் பெருமிதமாக இருந்தது.

முதல் விமானத்தில் உணவு வருவதற்குள் கார்டூனை திரையில் பார்த்துக்கொண்டே சபரி தூங்கிவிட்டான். தோஹா விமான நிலையத்தில் தரை இறங்கும் போது எங்கெங்கும் மணற்பரப்பும் , கட்டிட்டங்களும் கூட அதே நிறத்திலே தெரிந்தது வித்தியாசமாக இருந்தது. அமெரிக்க விமானங்களுக்கான அதிகப்படியான சோதனைகள் இன்னும் ஒருமுறை அங்கேயும் நடந்தது . குழந்தைகளும் ஷூ மற்றும் பெல்ட்கள் என எல்லாவற்றையும் கழட்டி ஒரு ப்ளாஸ்டிக் ட்ரேயில் போட்டுவிட்டே மெட்டல் டிடெக்டர்களை கடக்கவேண்டும். அங்கிருந்து மீண்டும் விமானம் ஏறி அமெரிக்கா செல்லும் வழியில் தூங்கி விழித்து , தூங்கி விழித்து சில படங்கள் பார்த்தோம். தமிழ் படங்கள் எல்லாம் பார்த்த படங்களாக இருந்தது.

நியூயார்க் நகரம் - ஜே எஃப் கே விமான நிலையம். இறங்கி வரும் மக்களுக்கென்று ஒரு பந்தாவையும் காண்பிக்காத அரசாங்க அலுவலக தோரணை. எல்லாரும் மிரட்டியபடி அங்கே எந்த சோதனையும் செய்யவில்லை. எங்கே செல்கிறீர்கள்? யார் இருக்கிறார்கள்? எவ்வளவு நாட்கள்? என்று கேட்டுவிட்டு கைவிரல்களின் பதிவுகளை எடுத்துக்கொண்டு நல்வரவு சொன்னார்கள். உண்மையில் இங்கிருந்து கொண்டு சென்ற உணவுப்பொருட்களை எல்லாம் ப்ரவுன் ப்ளாஸ்டிக் டேப்பால் சுத்து சுத்தென்று சுத்தி எல்லா பெட்டியிலும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வைக்கணும் என்றெல்லாம் சொல்லிவைத்திருந்தார்கள். சரி கும்பிட்டுப்போன கடவுளெல்லாம் நல்லபடி துணையிருந்திருக்கிறார்கள் என்று நன்றி கூறி தம்பியின் வரவுக்காக சிறிது நேரம் காத்திருந்தோம். அன்று அலுவலகத்திலிருந்து சீக்கிரம் கிளம்பி நியூயார்க் நகரம் வரை குடும்பத்துடன் வந்து வரவேற்பளித்தான்.

தம்பி மகனுக்கு இரண்டு வயது. பார்த்ததும் கையில் வந்துவிட்டான். ஆனால் கழுத்தை கட்டியபடி முகத்தை வேறு எங்கோ வைத்துக்கொண்டான். இத்தனை நாள் ஸ்கைப்பில் பேசியவள் நேரிலா என்று குழப்பமும் அன்புமாய் இருந்தான்.
நியூ ஜெர்ஸி நோக்கி செல்லும் வழியெல்லாம் மிக அதிகமான போக்குவரத்து நெரிசல். போனோம் போனோம் போய்க்கொண்டே இருந்தோம். சபரிக்கோ நல்ல தூக்கம் வருகிறது. ஜெட் லாகின் வேலை ஆரம்பித்துவிட்டது. மாமா வீடு எப்போது வருமென்று ஆயாசமாகக் கேட்டான். எங்களுக்கும் கண் எரிகிறது. இருந்தும் இந்திய நேரத்திற்கு தூங்கிவிடாமல் இருக்க கட்டுப்படுத்திக்கொண்டிருந்தோம்.

அடுத்த இரண்டு நாட்களும் ராஜகணபதி கோயில் , ப்ரிட்ஜ்வாட்டர் பெருமாள் கோயில் ( அங்கே ஒரு பதிவர்கள் சந்திப்பும் நடந்தது ) இரு நண்பர்கள் வீடு மற்றும் லிபர்டி சிலை சென்று பார்த்தோம். அவற்றின் புகைப்படங்களை நான் எனது கணினிக்கு மாற்றாததால் குறிப்புக்களை பிறகு எழுதுகிறேன். தற்போது அதற்கு அடுத்த ஐந்து நாட்கள் நாங்கள் சென்ற சிறு சுற்றுப்பயணம் ஆமாம் உண்மையாகவே அது சுற்றுப்பயணம் தான் இந்த வரைபடத்தைப் பாருங்களேன்..


View Larger Map பெரிது செய்து ம் பார்க்கலாம்.


வித்தியாசமான பயணம். 157 அடி உயரத்தில் (கலங்கரை விளக்கத்தில்) ஏறி.. 

தரைக்கடியில் குகைகளுக்குள் நடந்து,
 கப்பலுக்குள் காரோடு ஏறி,
 கடலுக்கு மேலே பாலத்தில் பயணித்து, (7 km) 
கடலுக்குள்ளும் ( டன்னல் ரோடு)  காரை ஓட்டி..............................
காலச்சக்கரத்தில் பின்னோக்கிப் பயணித்து அமெரிக்க சுதந்திர பிரகடனத்தின் போது நடந்தவற்றை கண்டு .. 
சரி விளக்கமாக அடுத்தடுத்த பதிவுகளில் .........