இனிது ! இனிது! தமிழினிது!

தில்லி நகரில் வடக்கு வாசல் இதழுக்காக நடைபெறும் இசைவிழாக்கள் என்றாலே தமிழிசையை எதிர்பார்த்து ஆவலுடன் காத்திருக்கத் தொடங்குவது வழக்கம். இம்முறை பக்தி இசைவிழா என்று மூன்று நாட்கள் அறிவிப்பு கிடைத்தது. எதிர்பாராதவிதமாக திருமதி பட்டம்மாளின் இழப்பினால் நித்யஸ்ரீ அவர்களின் கச்சேரி இருந்த தினம் மட்டும் விழா நடைபெறவில்லை.

முதல் நாள் விழாவை கேட்க இயாலதபடி வேலை வந்தது. இரண்டாம்நாள் சஞ்சய் சுப்ரமணியத்தின் கச்சேரிக்கு அரை மணி முன்னதாகவே போய் இடம் பிடித்து அமர்ந்து கொண்டோம். அது என்ன மாயமோ? இசைக்கச்சேரிகளில் 80 விழுக்காட்டிற்கும் மேல் வயதான தாத்தாவும் பாட்டியுமாகவே வந்து இறங்குகிறார்கள். அவர்கள் ரசிப்பதில் தவறு ஏதும் இல்லை. ஆனால் இளையவர்களும் நடுவயதினரும் சம பங்காக இருந்தால் நன்றாக இருக்குமே என்று ஒரு ஆசை தான்.


’ என்ன புண்ணியம் செய்தாயோ’ என்று சஞ்சய் பாடியபோது இது போன்ற தமிழிசைக் கச்சேரிகளைக் கேட்க நிச்சயம் புண்ணியம் தான் செய்திருக்கவேண்டும் என்று எனக்குத் தோன்றியது.ஒரு பாடலுக்கும் இன்னொரு பாடலுக்குமான இடைவேளையில் ஒரு சின்ன துண்டுச் சீட்டு வந்தது. சரிதான் யாரோ பாட்டு கேட்டிருப்பார்களோ அது என்ன பாட்டாக இருக்கும் இப்படி ஆவலோடு (ரசிகர்கள் எல்லாரும் தான்) இருந்தோம். சஞ்சய் ஒருநிமிடம் அமைதியாக அதை வாசித்துவிட்டு சிரித்தபடி ” ஒரு வண்டி ரோடை ப்ளாக் செய்து நிற்கிறதாம் நம்பர் -----” என்றார். நிகழ்ச்சியை ஏற்பாடு செய்திருந்த பென்னேஸ்வரன் அவர்கள் இதைத் தனியாக வேறு யாரையும் கொண்டு அறிவித்திருக்கலாமே என்று சொல்ல ஓடினார் என்று நினைக்கிறேன். சிச்சுவேசன் சாங் ஐ போல ”யாருக்கும் அடங்காத நீலி” என்று சஞ்சய் ஆரம்பித்ததும் எல்லாரும் சிரிக்கத்தொடங்கினார்கள்.

ஷண்முகப்பிரியாவில் பார்வதி நாயகனே! கண்டேன் கலி தீர்ந்தேன் , மாலனை மன்றாடி மைந்தனை ,பூத்தவளே புவனம் பதினாங்கையும் .. என அவர் தொடர்ந்து இசை மழையாய் பொழிய.. உற்சாகமாய் பாடிக்கொண்டே தானும் ரசித்து மற்றோரையும் ரசிக்க செய்து கொண்டிருந்தார். பக்கவாத்தியங்களும் வயலினில் எஸ்.வரதராஜனும் நெய்வேலி வெங்கடேஷ் மிருதங்கத்திலுமாக களை கட்டி இருந்தது. பாடுவது நமக்காக இல்லாமல் தானும் ரசித்து அவர் பாடும் போது ரசிகர்களுக்கும் அவருக்குமான ஒரு மகிழ்ச்சி அங்கே சமன்பாட்டில் இருந்தது.




” குழலினிது யாழினிது” குறளின் ஈரடிகளை வைத்துக்கொண்டு ஓர் அற்புதமே நிகழ்த்தினார். ( இது பெஹாக் என்கிற ராகம் என்று தலைவாசல் கட்டுரையைப் படித்து அறிந்துகொண்டேன் ) என்னதான் மகளோடு இசை வகுப்பில் போய் அமர்ந்தும் அங்கே இங்கே கேட்டும் வந்திருக்கிற கீர்த்தனை , கிருதி என்கிற கேள்வி ஞானம் கொஞ்சம் இருந்தாலும் தமிழில் பாட்டைக் கேட்டு ரசிப்பதன் இன்பம் தனிவிதம் தான். சில ராகங்களை மட்டும் உடனே கண்டுபிடித்துவிடுவேன் அதில் சகானா முதலிடம். சஞ்சய் சஹானாவில் ஒரு பாட்டு பாடிய போது மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.( அன்றைக்கு அவர் சஹானாவில் பாடவே இல்லைன்னு மட்டும் யாரும் சொல்லிடாதீங்க)

சஞ்சய் சுப்ரமணியம் பாடியதைக் கேட்டதிலிருந்து வீட்டுக்குட்டிப்பையன் ராகம் பாட ஆரம்பித்திருக்கிறான். மேடையில் இருப்பது சபரி என்று அவனே சொல்லிகொண்டான் (மைக் ஆசை வந்துவிட்டதோ?). விழா நடந்த வாரத்திலேயே எழுதி இருந்தால் அழகாக சொல்லி இருக்கலாம்.. இது நினைவில் வைத்து (வைக்க) சேமித்த சிறு குறிப்புக்கள்

’வடக்குவாசல்’ பென்னேஸ்வரன் அவர்கள் தமிழிசையை அனைவருக்கும் கொண்டுசேர்ப்பதற்காய் பற்பல நன்றிகள்.