கொஞ்சம் பெரிய கதை - நிறைவு

அனாதை இல்லம் என்றவுடன் தயக்கம் மறைந்து அவளிடம்
"இது என் நாத்தனார் வீட்டுக்காரர் இவர் எப்படி இதிலே!" என்றாள்.
"இந்தப் பையன் ஒரு மூளை வளர்ச்சி இல்லாதவன் தான் பார்த்தா தெரியாது . இவர் அடிக்கடி எங்க இடத்துக்கு வந்து இந்த பையனோடு விளையாடுவார். அவனோட பெற்றவங்க இங்க கொண்டுவந்து விட்டதுல அவனுக்கு ரொம்ப கோவம் . இவர் வந்த பின்னாடி தான் அவன் கொஞ்சம் கலகலப்பா இருந்தான். "


"வந்தாருன்னா சில சமயம் பிடிச்சி வச்சிட்டு விடமாட்டான் எப்பப் போகச்சொல்லுறானோ அப்பத்தான் மேடம் வீட்டுக்குப் போவார். நேத்துக் கூட அவனுக்குப் பிறந்த நாள் அதானால் அவன் வீட்டுக்கு விடவே மாட்டேனுட்டான். அங்கயே படுத்துக்கிட்டார். "


பானுவுக்கு நிம்மதி வந்தது. சரிதான் தன் குழந்தையை இக்குழந்தையிடம் பார்க்கிறார் போல என்று புரிந்தது. ஒரு நிமிஷம் என்றபடி கடையில் இருந்தே மகாவுக்கு ஒரு போன் செய்தாள். மறுபக்கத்தில் இதெல்லாம் கேட்டவுடன் அவள் உடனே கிளம்பி வருவதாகச் சொல்லி அனாதை இல்லத்துப் பெண்ணைக் காத்திருக்கும் படி சொல்லச்சொன்னாள்.

மகா வந்து சேர்ந்ததும் , இல்லத்துப் பெண்ணிடம் அந்தக் குழந்தையைத் தத்து எடுக்கவேண்டும் முடியுமா அதற்கு என்ன என்ன செய்யவேண்டும் என்று தான் முதல் கேள்வி கேட்டாள்.இல்லத்துக்கு நானும் வருகிறேன் என்னையும் அழைத்துப் போங்கள் என் மகனைப் பார்க்கவேண்டும்.


பானுவுக்கு இன்றயப் பொழுது இத்தனை அற்புதமாக முடியும் என்று தெரியவே தெரியாது. வீட்டிற்கு போகும் போது எப்போதும் இல்லாத ஒரு சந்தோஷமாய் உணர்ந்தாள்.

கொஞ்சம் பெரிய கதை -2-
கொஞ்சம் பெரிய கதை 1