நமக்கு மட்டும் தெரிந்த ரகசியம்

காற்று மணலை அள்ளிக்குவித்துக் கொண்டிருந்தது. புல் கூட முளைக்காத அந்தத் திடலின் ஒரு பக்கத்து மதிலின் சுவரோரம் நீல மற்றும் மஞ்சள் பிளாஸ்டிக் ஷீட்களால் கட்டப்பட்டிருந்த கூடாரத்தின் நிலைமைபற்றிக் காற்றுக்கு என்ன கவலை? சுழட்டி சுழட்டி அடித்து ஷீட்களை அங்கும் இங்குமாக கட்டியிருந்த முடிச்சுகளை அவிழ்த்து விடும் வேகத்துடன் வீசிக்கொண்டிருந்தது.


இழுத்துக்கட்ட எத்தனையோ முயன்று கொண்டிருந்தான் , ராம்சிங் . இந்த மாதம் இப்படித்தான் இருக்கும் என்று தெரியும் (bina)பீனா வின் நிலைமையை நினைத்து வேலையை முன்பே முடித்துவிட எண்ணி இருந்தான். எங்கே உச்சியைப் பிளக்கும் வெயிலில் வேலை அத்தனை சீக்கிரம் முடிந்துவிடுமா என்ன?


திடலின் மறுபக்கத்தில் உடைந்திருந்த மதிலை புதுப்பிக்க நியமிக்கப்பட்டவர்களில் ஒருவன் அவன். கூடாரமிட்டு தங்கி , வேலை செய்யுமிடத்திலேயே தான் வாழ்க்கை..இங்கே வேலை முடிந்திருந்தால் மட்டும் என்ன பாதுகாப்பாய் குடியிருக்க என்ன வீடா இருக்கிறது? இருந்தாலும் நல்ல இடத்தில் ஒரு கூடாரம் போட்டிருக்கலாம். புல் தரையோடு மணல் எழும்பாத நிழல் இருப்பதான இடமாக.. இங்கேயோ மணற்காற்றில் இருந்து பீனாவைக் காப்பாற்றுவது பாடாய் இருந்தது அவனுக்கு.


காற்று அவிழ்க்க இவன் முடி போட இருவருக்குமான அந்த போராட்டத்தில் ஒரு கட்டத்தில் காற்று பின்வாங்கி தன் ஆட்டத்தை நிறுத்திக்கொண்டது. தோல்வியுற்ற காற்று அவமானத்தால் இப்போது அவனைப் பழிவாங்குவது போல் இருக்கும் ஓரிரண்டு மரங்களின் கிளைகளைக் கூட அசைக்க மனமில்லாமல் சலனமற்று ப் போனது. வேர்த்து வேதனைப்படட்டும் என்று நினைத்ததோ என்னவோ?


தன் இருப்பை உணர்த்த அவ்வப்போது பீனாவும் சிறு சிறு முனகல்களால்
முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தாள். முந்தின வாரமே பத்து ரூபாய் மட்டுமே வாங்கும் மருத்துவரை தேடிக்கண்டுபிடித்து மருந்து சீட்டு எழுதி வாங்கியாயிற்று.ஆனால் மருந்து வாங்க 80 ரூபாய் சேர்க்கத்தான் ஒரு வாரம் ஆகிவிட்டது. அதிலும் ஒரு பத்து குறைகிறது. மூன்று வேளை உணவை ஒரு வேளையாக்கி தினமும் ரொட்டி தால் செய்ய ஆகும் செலவை விடுத்து 10 ரூபாய் சேர்த்து ஒருவாரத்தில் இத்தனை சேர்த்திருந்தான்.



சிறு தூறல் வந்து மணற்பரப்பை ஈரமாக்கியது . இனி காற்றடித்தாலும் கவலையில்லை . மண் இனி முன்போல பறக்காது என்ற நிம்மதி வந்தது அவனுக்கு. பணம் வந்தவுடன் பீனாவிடம் சொல்லிக்கொண்டு கடைக்குப் போய் மருந்து வாங்க வேண்டும் என்று நினைத்தபடி காத்திருந்தான் . ஒருவாரத்தில் மருந்து கொடுக்காவிட்டால் அவளை அதற்கு அப்புறமும் தன்னிடம் அழைத்து வர அவசியமில்லாமல் போகும் என்று அவளுடைய மோசமான நிலைமையை குறிப்பால் உணர்த்தி இருந்தார் மருத்துவர்.


காண்ட்ராக்டரின் ஆள் வந்து வழக்கத்தைவிட குறைவான வேலை தான் அன்று நடந்திருப்பதாகச் சொல்லி குறைத்தே குடுத்தான். சரி இன்று ஒருவேளை உணவும் கிடையாது. பழைய கோதுமையைக் கஞ்சி காய்ச்சி "தலியா" செய்துகொள்வோம் என்ற யோசனைகளுடன் மருந்துக்கடையில் சீட்டை
நீட்டினான். பணம் இருக்கா? கேள்வியோடே வாங்கினான் கடைக்காரன் . ஆமாம் இவன் உடையைப் பார்த்தால் அவன் அப்படி கேட்பது சரிதானே. அவனும் ஒரு தொழிலாளி . முதலாளியிடம் பதில் சொல்லக் கடமைப்பட்டவன் தானே.


எடுத்து வைத்த மருந்துகளில் ஒன்று கூட உண்மையான தரத்தில் செய்யப்பட்டது இல்லை யென்பதும் கடை முதலாளியின் சகோதரன் தனியாக
ஆரம்பித்திருக்கும் போலி கம்பெனியின் மருந்துகள் என்பதும் கொடுப்பவனுக்கும் தெரியாது வாங்குபவனுக்கும் தெரியாது. எனக்கும், இப்போது நான் சொன்னதால் உங்களுக்கும் மட்டும்தான் தெரியும்..இதை ராம்சிங்குக்கு யார் சொல்வது?