கைகளில்லை ஆனால் கவலையுமில்லை!

உங்கள் உடலுறுப்புகளை சொர்க்கத்துக்கு எடுத்துச் செல்லாதீர்கள்
போன முறை அவ்வைத்தமிழ்சங்க நிகழ்வில் , நாட்டுப்புற நடனத்தை குழந்தைகள்
மிகவும் ரசித்த காரணத்தால் அதை மிக எதிர்ப்பார்ப்போடு பார்க்கச் சென்றிருந்தோம் . இம்முறை அவர்கள் நிகழ்ச்சி ரத்தாகிவிட்டிருந்தது. ஒடிஸி மற்றும் பரதநாட்டிய நிகழ்ச்சிகள் முதலில் நடைபெற்றன. நிகழ்ச்சியில் அமர்ஜோதி என்கிற மாற்றுதிறனுடைய குழந்தைகளின் பள்ளியிலிருந்து வந்திருந்தார்கள். அமர்ஜோதி பள்ளி நிகழ்ச்சி மூன்றாவதாகத்தான் வந்தது என்றாலும் முதலில் சொல்ல விரும்புவது அவர்களைப் பற்றியே.

சக்கர நாற்காலியுடன் வந்த இரண்டு மாணவர்கள் தனித்தனியே சுழண்டும் சிலநேரங்களில் கை கோர்த்துக்கொண்டும் ஆடினார்கள். பஞ்சபூதங்களையும் வணங்கிப் பாடினார்கள். அதனனதன் நிறங்களை உடைகளில் தெரியப்படுத்தினர். முடிந்தபின் அனைவரும் எழுந்து நின்று கைத்தட்டும்படியாக இருந்தது . நடனங்கள் எளிமையானவை என்றாலும் மாற்று திறனுடைய அந்த குழந்தைகள் வாய்க்குள் எண்களை முனகியபடியும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து புன்முறுவலுடனும் செய்த அசைவுகள் எந்த ஒரு சிறந்த நாட்டியத்துக்கும் குறைவானதில்லை.


காமிரா கண் வழியாகவே நிகழ்ச்சியைப் பார்க்க நேருவதில் எனக்கு எப்போதுமே ஒரு குறை உண்டு. அந்த நேரத்தில் மற்றவர்களைபோலவே நான் அதனை முழுதுமாக ரசிக்க இயலாதது போல ஒரு எண்ணம். இப்படி சில குழந்தைகளில் கவனம் வைத்து இருந்தபோது நடுவில் திடீரென்று சின்னதொரு மலர் பூத்தது.. அம்மலருக்கு இரு கரங்களும் இல்லை. ஆனால் மலர்ச்சிக்கு அளவே இல்லை.

அவர்கள் நினைவுப்பரிசினை உயர்த்தி தூக்கி ஹே என்று ஆர்ப்பரித்தார்கள். எனக்கு பதட்டமாகிவிட்டது .அந்த மலர் என்ன செய்யும் ? அருகில் இருந்த இன்னோரு மலர் அவளுக்காக பரிசினைத் தூக்கிகொண்டு இருகரங்களால் ஹே என்றது. பிறகு மற்றொரு குழந்தை அந்தப் பரிசை அவளுக்காக தான் ஏந்தி சிரித்தாள்.

அந்த கவிதை நொடிகளை க்ளோஸப்பில் என் பெட்டிக்குள் அடைக்க முயன்றேன். குறுக்கில் ஒருவர் வந்துவிட்டார். அந்த மூன்று குழந்தைகளும் என் தவிப்பை கவனித்திருக்கிறார்கள். உடனே சாய்ந்து காட்சிக்குள் அடங்க முயன்றார்கள்.

அந்த மலர் சாயச்சாய தடுமாறி பிடிமானம் இல்லாமல் ( அவள் எப்படி பிடிப்பாள் ) தோழிமீது சாய்ந்து விட்டாள்.அவள் முட்டுக்கொடுக்க வாய்விட்டு அவர்கள் சிரித்த நொடி நான் மறக்கவே முடியாத தருணம். இந்த நேரம் காமிரா கண் வழியே நான் பார்த்துக்கொண்டிருந்ததற்கு வருந்தவில்லை. உங்களுக்கு அதனால் தானே பகிர முடிந்தது.


அமர்ஜோதி பள்ளியைத் துவங்கிய உமா துலி பேசியபோது இவர்களைப் போன்றவர்களுக்கு இவர்களின் கைகளாய் கால்களாய் உடனிருங்கள் , அவர்களை கண்ணியமாக நடத்துங்கள் என்று கேட்டுக்கொண்டார். அந்த சிறுமலருக்கு பரிசினைத்தாங்க ஓடிச்சென்ற அக்குழந்தை அதனை செயல் வடிவில் உடனே செய்தாள் என்று தோன்றுகிறது.

உடலுறுப்புகளின் அத்தியாவசியத்தை உணர்ந்து கொண்டால் அதனை பேணிக்கொள்வதையும் செய்வோம். நன்கு பேணிய அவ்வுறுப்புகளை நமக்கு பின் மற்றவருக்கும் அளிக்கவும் இயலும். அங்கேயே விண்ணப்பத்தாள்களை அவ்வைதமிழ்சங்கம் விநியோகித்து வந்தார்கள். பல இளைஞர்கள் படிவங்களைப ஆர்வமாய் பூர்த்தி செய்ததைப் பார்த்தேன். நானும் இன்று அதற்கான விண்ணப்பத்தாளைப் பூர்த்தி செய்கிறேன்

கொஞ்சநேரம் பேம்ப்ளெட்களை விநியோகித்துக் கொண்டிருந்த தோழிகளை சியர் அப் செய்யச் சென்றிருந்தேன் . சிலர் எதோ விற்பனை விளம்பரம் என்று நோ தேங்க்ஸ் என்று கடந்தார்கள். நாமும் பலமுறை என்னவென்றே பார்க்காமல் இப்படி எத்தனயோ தாண்டியதில்லையா? இருந்தாலும் கால்சட்டை பைக்குளிலிருந்து கையெடுக்காத கனவான்களையும், கை நீட்டி வாங்க சோம்பேறிப்பட்ட நாரீமணிகளையும் கல்லூரிக்காலப் பெண்கள் போல கிண்டல் அடித்துக்கொண்டிருந்தோம்.

ம்ற்றொரு பரதநாட்டிய குழுவினரான பாமினி சேகர் குழுவினர் முதல்நாளும் இன்றும் நடனங்களுக்கு நடுவில் உடலுறுப்பு தானம் பற்றி விழிப்புணர்ச்சியூட்டும் வகையில் காட்சிகளை அமைத்திருந்ததை அறிந்தேன். அருகிருந்து பார்க்காததால் படஙக்ளை பகிர்ந்து கொள்ள இயலவில்லை.