த சீக்ரெட் லைஃப் ஆஃப் வார்ட்ஸ்(2005)-
எண்ணெய் எடுக்கும் இடத்தைப்பற்றி ஒரு டாக்குமெண்ட்ரி எடுக்கச்சென்ற இசபெல் ..அங்கே கிடைக்கும் வெளியுலகத்திலிருந்து பிரிக்கும் தனிமையும் அதனால் அங்கிருப்பவர்களுக்குள் உருவாகும் ஒரு நெருக்கத்தையும் வைத்து ஒரு படம் எடுக்க நினைத்தாராம்..
இதிலும் சாராவே (Sarah Polley) கதாநாயகி காதுக்கு கருவி பொருத்தி கேட்கக்கூடியவராக உணர்ச்சிகளற்ற முகத்தோடு ஒரே விதமான உணவை ஒரே விதமான வேலையை ஒரேவிதமான வாழ்க்கையை இயந்திரத்தனமாக வாழ்பவராக சாரா அப்படியே வாழ்ந்திருக்கிறார். சாராவுக்காகவே இந்தப்படத்தைப் பார்க்க ஆரம்பித்தேன்..
ஹன்னா ஒரே விதமான பூத் தையல் செய்வாள். ஆனால் அதையும் முடித்ததும் தூக்கி எறிந்துவிடுவாள்.. யாரோடும் பழகாமல்.. வருகின்ற கடிதங்களைப் படிக்காமல்.. காதுக்கு பொருத்திய கருவியையும் அணைத்தே வைத்து இருக்கிறாள். மௌனத்தினால் அவள் அவளைச்சுற்றிலும் வேலியிட்டுக்கொண்டு அதற்குள் வாழ்கிறாள்.
4 வருடங்களாக விடுப்பு எடுக்காமல் சரியான நேரத்திற்கு வந்து வேலை செய்யும் நீ கண்டிப்பாக விடுமுறை எடுத்துக்கொள்ளவேண்டும் என்று மேலதிகாரி வற்புறுத்தி அனுப்பி வைத்தாலும் அவளால் என்ன செய்யமுடியும் என்று அவள் ஹோட்டல் அறையில் வெறுப்புடன் எல்லாவற்றையும் கலைத்துப்போட்டு விட்டு அழுகிறாள்.
தற்செயலாக ஒரு உணவகத்தில் காதில் விழுந்த விசயத்தை வைத்து எண்ணெய் எடுக்கும் இடத்தில் ஏற்பட்ட விபத்தில் காயமுற்ற ஒருவரை தற்காலிகமாக பார்த்துக்கொள்ள நர்ஸ் வேலையைச் செய்ய ஒப்புக்கொள்கிறாள். அங்கே சென்றபின் அங்கே இருக்கின்ற ஒவ்வொருவரும் எப்படி உலகத்திலிருந்து தனிமைப்படுத்திக்கொண்டு அங்கே இருக்கிறார்கள் என்று தெரிந்துகொள்கிறாள்.
ஜோசப் என்கிற அந்த காயமுற்றவன் தற்காலிகமாக கண் தெரியாமல் போனவன் மற்றும் தன்காரியங்களைத் தானே செய்துகொள்ளமுடியாத ஒருவன். ஜோசப் ஹன்னாவுடன் பேசமுயற்சிக்கும் போதெல்லாம் அவள் பதில் சொல்லாமல் இருந்தாலும் ஜோசப் தானாகவே அவளுக்குப் பெயர் வைத்து தனக்கு நீச்சல் தெரியாது என்று தொடங்கி ..தன் ரகசியங்களை , தன் குற்ற உணர்ச்சியை ,தன் மனதின் கஷ்டங்களைப் பகிரத்தொடங்க கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஹன்னாவும் பேசத்தொடங்குவாள்.
ஹன்னா தினம் ஒரு புதிய சோப் பயன்படுத்துவதாக காட்டியபோது அது ஏன் என்று முதலில் தெரியவில்லை... அவளுடைய இறந்தகாலத்தை அழிக்க அவள் தினம் புதிய ஒன்றைப் பயன்படுத்துவதாகக் காட்சிப் படுத்தியிருக்கலாம்.
ஜோசப்பை மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச்சென்றபின் ஹன்னா தன்னைப்பற்றியவிவரங்களை தராமலே திரும்பிவிடுவாள்.ஆனால் ஜோசப் அவளைத்தேடிகொண்டு வருவது ஒரு சுபமான முடிவு தான். படத்தின் ஆரம்பத்திலும் முடிவிலும் வருகிற சிறுமியின் குரல் ஹன்னாவின் பாதிக்கப்படாத வயதின் குரலாக இருக்குமோ ?
துக்கமோ, பயமோ நம்பிக்கைக்குரிய இடத்தில் பகிர்ந்துகொள்ளப்படும் போது அது மாறிவிடக்கூடியது .
Hanna: Um, because I think that if we go away to someplace together, I'm afraid that, ah, one day, maybe not today, maybe, maybe not tomorrow either, but one day suddenly, I may begin to cry and cry so very much that nothing or nobody can stop me and the tears will fill the room and I won't be able to breath and I will pull you down with me and we'll both drown.
Josef: I'll learn how to swim, Hann