ஊக்கமளித்தவர்கள்

வலைப்பூக்கள் எனும் ஒரு சுட்டி வெப்தமிழன் தளத்தில்
கிடைத்தது. சுற்றி சுற்றி வந்ததில் வெட்டிப்பயல் அவர்களின் கதை ஒன்று படித்தேன். ஆஹா இது உன்கதை தானே என்று எல்லாரும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள் பின்னூட்டத்தில். அவரோ சுற்றிலும் இருப்பவர்களை கவனித்து எழுதுவதே என்று மறுத்துக்
கொண்டிருந்தார். நாமும் தான் கண்டுறுக்கோம் கேட்டும் இருக்கோம் . இப்படி கதை எழுதி பார்க்கணும்ன்னு நினைச்சாலும் யார் போடுவா நம்மளோட எழுத்தை எல்லாம்ன்னு முன்பெப்போதும் முயற்சிக்கவே இல்லை.


சித்திரமும் கை பழக்கம் , எழுத எழுத , படிக்க படிக்க
எல்லாம் வரும்ன்னாலும் படிக்க கருத்து சொல்ல (திட்ட)
யாராச்சும் நாலு பேர் வேண்டாமா? இப்படி யோசிச்சுட்டு விட்டாச்சு. கவிதைங்கர பேருல சிலத கிறுக்கி நோட்டுல
சேமிக்கறது. படிச்சதுல பிடிச்சதா நாலு விஷயத்த பின்னால திருப்பிப் பார்க்கன்னு ஒரு டைரியில சேமிக்கரதுன்னு இருந்துட்டேன்.

நம்மளே அடுத்த ஆள் (அப்படி எல்லாம் பிரிச்சு பேசக்கூடாது தான் ) சம்பாத்தியத்துல சாப்பிடறோம். காசைக் கரியாக்கக் கூடாதுன்னு சும்மா இருந்தேன். தமிழ்மணம் வந்து பார்த்தா எல்லாம் இலவசமாம்.ப்ளாக் இலவசம். படிச்சு நல்லதாவோ, இப்படி இல்ல அப்படின்னு கருத்து சொல்லவோ கூட ஆள் இலவசமா கிடைக்கறாங்க ன்னு தெரிஞ்சுது.


கணினியோ இருக்கு.கணவர் வேலைக்கென்று வீட்டு உபயோகத்துக்கும் முழு நேரம் இணைப்பு இருக்கு. அப்புறம் என்ன களத்தில் இறங்கி சோதிச்சுப் பார்த்துடுவோம் நம்ம திறமையை என்று எழுத ஆரம்பிச்சுட்டேன். படிக்கறவங்களை சோதிக்கறமோன்னு யோசிச்சா நாம தொடர்ந்து எழுத முடியாது அதனால அப்படி யோசிப்பதை மறந்தாயிற்று. கணவரும் பெண்ணும் படிக்கலன்னாலும் (அதனால தானோ??) முயற்சிக்கு ஊக்கம் தந்தார்கள்.

முதலில் ஆரம்பித்த வலைப்பதிவு சரியாக வேலை செய்யவில்லை. அதில் முதலில் வாழ்த்தியது சிவஞானம்ஜி. பிறகு பாடாய்பட்டு இந்த பதிவு ஆரம்பித்தேன். எழுத ஆரம்பித்த உடன் சேதுக்கரசி வந்து வாழ்த்தி வரவேற்றாங்க.மறுமொழி திரட்டப்பட்டால் தான் கவனிக்கப்படும் அப்படிங்கறது விளக்கிட்டு போனாங்க. பாலபாரதி வந்து விரைவு படுத்தியே ஆகனும்ன்னு சொல்லிட்டு போனாங்க. இதுல இருக்கற ஆபத்து அப்ப விளங்கல. பொன்ஸ் கிட்ட சில சந்தேகம் கேட்டுகிட்டேன். எப்படியோ முட்டி மோதி அதையும் செஞ்சாச்சு.



மேம்பாலம் பத்தி எழுதியபோது அனுபவம் மிக்க பதிவர்கள் வந்து பின்னூட்டம் போட்டதுல கவனம் பெற்று விட்டொம்ன்னு மகிழ்ச்சி கிடைத்தது. பூங்காவில் நம்மோடது வருமான்னு யோசிச்சதுண்டு.அப்புறம் வந்தது . வந்ததும் அடுத்து சின்ன பிள்ளையாட்டம் அட்டையில பெயர் வரல்லையேன்னு தோன்றியது . அப்புறம் பூங்காவில் அட்டையிலும் வந்தது ஒரு பதிவு. இது ஒரு உற்சாகத்தையும் ஊக்கத்தையும் தருகிறது .இன்னும் நன்றாக எழுதத் தூண்டுகிறது.

வலைப் பதிவு சந்திப்புகள் பற்றி படித்து அதில் ஒரு ஆசை. நாமும் எழுத வந்தாச்சு ரோல் மாடல் இருக்கணுமே, துளசியோட பதிவுகள் படிக்கும் போது அப்படி தோன்றியது. அவங்க இந்தியா வந்ததும் பார்க்கணும்னு முயற்சி செய்தேன். பொன்ஸ் உதவியால முடிந்தது. பொன்ஸ், துளசி, மதுமிதா, அருணா, நிர்மலா மற்றும் மீனா எல்லாரும் சந்தித்தோம். எழுதுங்க என்று உற்சாகப் படுத்தினார்கள்.



சிலர் தங்களது பக்கத்தில் படிக்கிற சிலவற்றை சேமித்துவைப்பது பார்த்திருக்கிறேன். அடுத்து இப்படி நம்மளோடத யாராச்சும் தொடர்ந்து வாசிக்க ஆசைப்படறமாதிரி என்னைக்காச்சும் எழுதனும் என்று ஆசைப்பட்டாச்சு. ஆசைப் பட என்ன அளவு ?? ஆக
அதுவும் நிறைவேறிப் போச்சு. மதி கந்தசாமி அவங்க பதிவுல என் பெயரைப் பார்த்தேன். நன்றி மதி.
பாஸ்டன் பாலா அவர்கள் சேமித்து வைக்கும் தளத்தில்
என்னுடைய பதிவுகள் சிலவற்றை பார்த்தேன். சங்கத்தில் ஒருமுறை என் பதிவு பரிந்துரைக்கப்பட்டது. நன்றி பாலா,
நன்றி இளா.


பின்னூட்டங்கள் இட ஆரம்பம் முதலே ஒரு சிறு தயக்கம்
இருந்தது .ஒரே ஒரு முறை தவறுதலாக பின்னூட்டமிட்டு

விட்டேன். இருந்த போதிலும் சில விஷயங்களில் மற்றவர்களின் பதிவில் நான் எழுதிய பின்னூட்டங்கள் கவர்ந்தது என்று பாராட்டியவர்கள் தந்த ஊக்கத்திற்கும் நன்றி. பதிவுக்கு வருகை தந்து பின்னூட்டம் அளித்து இதுவரை கருத்துக்களை பகிர்ந்த அனைவருக்கும் நன்றி.

பெற்றோரும் கணவர் வீட்டாரும் மற்றும் நட்பு வட்டமும் கூட ஊக்கமளிக்கவே தொடர்கிறது பதிவுகள்.