அல்மோரா -4 சூரியக்கோயில்

மதிய உணவுக்கு பின் கட்டார்மல் செல்ல அடிவாரத்தில் விட்டு விட்டு ... இந்த காட்டில் தனியாக அமர்ந்திருக்க கஷ்டம் . நீங்கள் இறங்கும் போது தொலைபேசுங்கள் என்று தன் நம்பரை எங்களுக்கு கொடுத்தார். என் மொபைலில் அதனை குறித்துக்கொண்டு ஏறத்தொடங்கினோம். அது கடல் மணலைப் போன்ற மணலும்.. சில பாறைகளுமான பாதை. மேலே செல்ல இருப்பது கோனார்க்கைப்போல சூரியனுக்கென்ற சிறப்புக்கோயில்.ஆங்காங்கே ஓய்வெடுத்தபடி நாங்கள் ஏறினோம் ஏறினோம் ஏறிக்கொண்டே இருந்தோம். சிலர் ஆடு மேய்த்துக்கொண்டும் சுள்ளி பொறுக்கியபடியும் ஏறிக்கொண்டிருந்தார்கள். சரியான பாதை தானா என்று கேட்டுக்கொண்டே ஏறினோம். அவர்களோ குறுக்கு வழிகளில் வேகமாக கண்மறைந்தார்கள்.

எங்கள் பொறுமையின் எல்லையை எட்டியபோது அங்கே ஒரு பள்ளியும் சில வீடுகளும் தென்பட்டன. வீட்டின் பால்கனியில் படுத்தபடி வெயில் காய்ந்துகொண்டிருந்த பெரியவர் அதோ தெரிகிறதே அது தான் கோயில் என்றதும் என் கண்களுக்கு .. குழப்பத்தில்.. உச்சியைக் காட்டுகிறாரோ என்று திகிலாகிவிட்டது. பெரியவரின் குடும்பத்தில் இருந்த ஒரு பெண்மணி .. அங்கே போய் என்ன இருக்கு பார்க்க ...பரவாயில்ல முடியலன்னா இறங்குங்களேன் என்று சொல்ல .. சரி குழந்தைகளுக்கும் போகலாம் என்றே தோன்றிவிட்டது.

அப்போது பள்ளிவிடவும் குழந்தைகள் கேமிராவுக்கு தாங்களாகவே போஸ் கொடுக்க ஆரம்பித்தார்கள். அவர்களின் டீச்சர் வெளியே வந்து .. "என்ன கேமிரா? கம்ப்யூட்டரில் போடற கேமிராவா?.. ஏன் திரும்ப போகிறீர்கள்?.. இத்தனை தூரம் வந்துட்டீங்க இன்னும் 20 நிமிசம் தான் ...போகஸ் செய்து பாருங்கள் .. தூரமில்லை. பின்னால் நினைத்துப்பார்த்து மகிழத்தான் செய்வீர்கள். நான் கூட ஒரு முறை புகைப்படமெடுத்து மற்றவர்களுக்கு காட்டினேன். இத்தனை தூரம் வந்த பாதையைக் காட்டிலும் இந்த சிமெண்ட் பாதை ஒன்றும் பெரியதில்லை" என்று ஊக்கமளித்தார்.
ஞாபகத்துக்கு அவருடன் நான் புகைப்படமெடுத்துக்கொண்டேன்.

பள்ளிக்குழந்தைகள் வழிகாட்ட மேலேறினோம். சின்னக்குழந்தைகள்.. இரண்டாவதும் மூன்றாவதும் படிப்பவர்கள் கால்களில் செருப்புமில்லாமல் சர சரவென்று ஏறினார்கள்.. மூக்கு ஒழிகிக்கொண்டு... பேரைக்கேட்டால் வெட்கப்பட்டுக்கொண்டு.. அந்த ஊர்க்காரர்களுக்கு அது ஒரு கோயிலாகப்படுவதே இல்லை போல. பூட்டியகதவுகளுக்கு வெளியே தொல்பொருள் ஆராய்ச்சிக்காரர்களின் ஆள் காவலிருக்கிறார். 45 சிறு கோயில்களுடன் நடுவில் உடைந்த கோபுரத்துடன் சூரியன் கோயில். டோராவின் பாடலான .. வீ டிட் இட் வீ டிட் இட்.. பாடலைப்பாடி ஆடிக்கொண்டோம்.

பாதுகாவலர் அழைத்ததின் பேரில் சாவியுடன் வந்த இன்னொருவர் திறந்து காட்டினார். உள்ளே அழகான சூரிய தேவன் ஏழுகுதிரைகளுடன்.. மற்ற சுற்று வெளி கோயில்களின் தெய்வங்கள் கால் உடைந்து கை உடைந்த நிலையில் அங்கே பாதுகாக்கப்பட்டிருந்தனர்.
அதை முற்றுப்பெறாத கோயில் என்றும் இரவில் கட்டப்பட்ட கோயில் என்று நம்பிக்கை நிலவுகிறது.

இறங்குகையில் வேகம் தான். அறைக்கு திரும்பினோம். வண்டிக்கு பணம் கொடுக்க சென்ற கணவர் அடுத்த நாள் செல்ல இருந்த நந்தா தேவி கோயிலைப் பார்த்து வைத்துக்கொண்டு வந்தார்கள். அது ஊருக்குள் கடைத்தெருவுக்குள் இருக்கிறது.காலையில் முதலில் மாலைப்பேருந்துக்கு டிக்கெட் புக் செய்து விட்டு கடைத்தெரு சென்று நந்தா தேவியை வணங்கிவிட்டு .. நான்கு மணி பேருந்தில் கீழே இறங்கினோம். வரும் வழியெல்லாம் அழகுக் காட்சிகள். நடுவில் நின்ற ஒரு ஊரின் பெயர் ... சுடுதண்ணி..(கரம்பானி) மலை ஏறும் போது முழு நிலா வெளிச்சத்தில் இரவுக்காட்சி , இறங்குகையில் இளவெயில் மாலைக்காட்சி..

இன்னும் அந்த ஊரிலிருந்தபடி பார்க்க பல இடங்கள் இருந்தாலும் எங்கள் திட்டம் மூன்று நாள் என்பதால் அவற்றை பார்க்க இயலவில்லை. பாதாள் புவனேஷ்வர் என்கிற இடம் நல்லதொரு குகைக்கோயிலாம்.. அதனைப்பற்றி கைலாஷி அவர்கள் எழுதிய பதிவைப்படித்துப்பாருங்கள்..


http://www.kmvn.org/ இந்த தளத்தில் நீங்கள் மேல் விவரங்கள் பெறலாம்.